Gökyüzü koyu mavi rengini alırken
Hayallerime dalarım gecenin içinden geçerken
Bir tren sesinde doğar , bir deniz dalgasında
Son bulur hayallerim
Karanlık ötesi bir ışıkta umutlar yeşerir
Ben hayallerimle yaşarım
Hüzünlü şarkıların nağmelerinde
Eski istanbul sokaklarında ben varım
Eski bir evi sorarım sokaktaki yorgun postacıya
Bir gülümseyişte ararım mutluluğu
Hayallerimde bulurum gerçek suskunluğu
Bir vapur iskeleden demir alır
O zaman hayallerimle çıkarım bir yolculuğa
Sonsuzluğa uzanan yolda onlar vardır
Hiç tükenmeksizin
Oysa benim bütün varlığım , kaybetmeksizin yine onlar
Yakamozlu kıyılara vururum , deniz olup dalgalarımla
sahillerinde kumlara yenik düşüp köpük tanesi olarak
Son veririm hayallere
Ama başka bir günde
Gökyüzü koyu mavi rengini alırken
Hayallerime dalarım gecenin içinden geçerken
bir tren sesinde doğar , bir deniz dalgasında son bulur hayallerim
Ama ben yinede hiç bitmeksizin hayallerimle yaşarım.


1998-izmit